हेच ते गं, तेच हे ते

हेच ते गं, तेच हे ते, स्वप्नी येती सारखे
मूर्त केले स्वप्न तू हे, चित्ररेखे लाडके

हेच डोळे ते टपोरे, हीच कांती सावळी
नासिकेखालील रेषा हीच काळी कोवळी
हेच हसरे ओठ बाई, मुक तरीही बोलके

हीच छाती रुंद जेथे मीच माथे टेकिले
लाजुनिया चूर झाले धीट डोळे झाकिले
ओळखिली माळ मीही, हीच मोत्ये माणिके

गूज करिती हे कधी गं धरुन माझी हनुवटी
प्रश्न पुसिती धीट जेव्हा मूठ पडते मनगटी
ओठ ओले करुन जाती काय सांगू कौतुके