अंजनीच्या सुता तुला रामाचं वरदान

मर्यादांचे कुंपण !!
मनपाखरू माझे,
तुझ्याकडे यायला उडे,
त्याचवेळी नेमके,
मर्यादांचे कुंपण पड़े !!
चल सख्या दूर जाऊ,
क्षितिजाच्या पलिकडे,
नसतील जिथे आपल्याभोवती,
मर्यादांचे कड़े !!
असेल केवळ निरभ्र आकाश,
आणि असेल शांततेचे कोडे,
पडतील तेव्हा अंगावरती,
चांदण्यांचे सडे !!
हात हाती घेउनी,
डोळ्यात डोळे घालू गडे,
आज करू या मोकळी,
आपल्या भावनांची कवाडे

जिवंत कोण? कुणालाच बातमी नाही
दिसे हरेक तरी.. सावली हमी नाही
किती धुवाल तुम्ही रक्त शेवटी अमुचे
पचेल खून असा रंग मोसमी नाही
जपून वेच, फुले ही जनावरांसाठी
अरे, वसंत असा येत नेहमी नाही!
अम्हास रोज तुझे शब्द सांगतो वारा
तुला कळेल.. तुझी शॄंखला घुमी नाही
धनुष्यबाण जरी शोधशोधतो आम्ही
कसे अरण्य! इथे एकही शमी नाही!
दिलास तूच मला तूच हा रिता पेला
नसेल थेंब, तरी धुंद ही कमी नाही!
विचारतेस कशी बावरुन ताऱ्यांना..
घरासमोर तुझ्या चांदण्यात मी नाही!