माती आणि घन

ल्याली रेशमाचा शालू, मनी हळदली माती
कुणी रानवट घन तिला लाभला सांगाती
खुल्या आभाळमंडपी शुभमंगल जाहले
घननीळ गीत त्यांचे रानावनात घुमले


दोन जीव वेगळाले, परी झाले एकतान
दोन देहांच्या कुडीत वसे एक पंचप्राण
निसर्गाच्या राउळात असे अद्वैत जुळले
घननीळ गीत त्यांचे रानावनात घुमले


ओल्या मातीच्या कुशीत वाढे बियाणे जोमाने
घन संस्काराचा त्यासी दृढ सिंचतो प्रेमाने
वात्सल्याची निगराणी पान-फूल बहरले
घननीळ गीत त्यांचे रानावनात घुमले


कुणा माळियाने केले फूल राजासी हवाली
वेडे रमले मजेत दूर देशीच्या महाली
घन झाला वेडापिसा दंव डोळ्यात दाटले
घननीळ गीत त्यांचे रानावनात घुमले


माती हासली करुण समजावी ती घनाला
का रे होऊनिया रुष्ट देसी क्लेश तू मनाला
बघ गंध तुझा-माझा फूल लेऊनिया गेले
घननीळ गीत त्यांचे रानावनात घुमले


वाऱ्यावर पसरू दे त्याची बात चहुदिशी
ठेऊ उरात सानंदे सान आस इतुकीशी
नव्यानेच आरंभूया सारे जुन्या जगातले
घननीळ गीत त्यांचे रानावनात घुमले


घन मातीत भिनला माती घनमय झाली
अशा अनोख्या संगमी भावसुमने फुलली
स्नेह, मायेच्या मंदिरी नव बीज अंकुरले
घननीळ गीत त्यांचे रानावनात घुमले