जेंव्हा तिची नि माझी

जेंव्हा तिची नि माझी चोरून भेट झाली
झाली फूले कळ्यांची, झाडे भरात आली ॥ ध्रु ॥

दूरांतल्या दिव्यांचे मणिहार मांडलेले
पाण्यात चांदण्याचे आभाळ सांडलेले
कैफ़ात काजव्यांची, अन पालखी निघाली ॥ १ ॥

केसांतल्या जुईचा तिमिरास गंध होता
श्वासातल्या लयीचा आवेग अंध होता
वेड्या समर्पणाची वेडी मिठी मिळाली ॥ २ ॥

नव्हतेच शब्द तेव्हां, मौनात अर्थ सारे
स्पर्शात चंद्र होता, स्पर्शात लाख तारे
ओथंबला फुलानी, अवकाश भोवताली ॥ ३ ॥