भंग व्हावे स्वप्न ऐसे

भंग व्हावे स्वप्न ऐसे बोल तू बोलू नको
जीव घेण्या वेदनेचे गीत तू गाऊ नको॥धृ॥
पूर्व जन्मीचे असे का भोग माझ्या संगती
अंतरीच्या वेदनांना छेद तू देऊ नको
रेखिल्या मूर्तीस आता भंगुनी टाकू नको॥१॥
ओढ प्रितीची अनावर आठवणी येता मनी
पेटतो वन्ही स्मृतीचा उर येतो दाटुनी
पेटल्या वणव्यात माझी राख तू मागू नको
संपलेली प्रेमगाथा तू पुन्हा उघडू नको॥२॥
का उगा ही भेट झाली प्रीत जडलेली खुळी
प्राक्तनाचा खेळ झाला अंतरी सल राहिली
मीलनाचे स्वप्न आता तू वृथा ठेऊ नको
साठलेल्या त्या स्मृतींना तू उगा उधळू नको॥३॥