मी तर जाते जत्रंला, गाडीचा खोंड बिथरला
बळ नाही घरच्या गणोबाला, कुणी तरी बोलवा दाजिबाला
दाजिबासारखा दीर दुनियेमध्ये नाही
गोर्या भावजेची त्यांना लई अपूर्वाई
त्यांची बाईल होईल तिची खरी पुण्याई
हेंदट आमच्या नशिबाला, कुणी तरी बोलवा दाजिबाला
दाजिबांचा स्वभाव लई गुलहौशी
सजवतील घोडा सांगितल्यासरशी
मला पुढं घेतील हसून चटदिशी
निघता निघता उशीर झाला, कुणी तरी बोलवा दाजिबाला
दाजिबा म्होरं घोड्यावर बसल्याबसल्या
अंगाला अंग लागतं अन् होती गुदगुल्या
बाळपणीच्या येती आठवणी फार मागल्या
मी लई भुलते रुबाबाला, कुणी तरी बोलवा दाजिबाला
साजशिणगार केला ल्याले साखळ्या तोडे
ऐन्याची घातली चोळी अन् जरीचे लुगडे
अशामध्ये असावे संगे दाजिबा तगडे
म्होरं मग ठाऊक जोतिबाला, कुणी तरी बोलवा दाजिबाला
गाण्याचे आद्याक्षर:
गाण्याचा प्रकार: