त

त्याची धून झंकारली रोमारोमांत
उमलून जीव आला माझ्या डोळ्यांत

चांदण्यांची लुकलुक झुले गगनी
बासरीने भारावून गेली रजनी
रासरंग उधळला कोनाकोनांत

दूर यमुनेच्या काठी पाय वाजले
दिशांच्या गर्भात झाली निळी वादळे
चैतन्याचे वारे आले वाळवंटात

सावळ्याची खूण सखे, टाळी वाजली
धावू लागे मन आता आनंदमेळी
नुरले ग माझेपण माझ्या देहात

तुझे रुप चित्ती राहो मुखी तुझे नाम
देह प्रपंचाचा दास सुखे करो काम
तुझे रुप चित्ती राहो मुखी तुझे नाम ||धृ||

देहधारी जो जो त्यासी विहीत नित्य कर्म
सदाचार नितीहुनी आगळा न धर्म
तुला आठवावे गावे हाच एक नेम
देह प्रपंचाचा दास सुखे करो काम
तुझे रुप चित्ती राहो मुखी तुझे नाम ||१||

तुझे नाम पांडुरंगा सर्वतापनाशी
वाट प्रवासाची देसी स्वये पापरासी
दिसो लागली तु डोळा अनुपी अनाम
देह प्रपंचाचा दास सुखे करो काम
तुझे रुप चित्ती राहो मुखी तुझे नाम ||२||

तुझ्यापदी वाहीला मी देहभाव सारा
उडे अंतराळी आत्मा सोडूनी पसारा
नाम तुझे घेतो गोरा म्हणूनी आठ याम
देह प्रपंचाचा दास सुखे करो काम

तुझ्या चंद्रशाळेत नेशील का रे,
कधीचे जीवाला पिसे
विषारी तृणांचे पहारे सभोती
फुलांनी फुलावे कसे?

इथे कोंडवाड्यापरी सर्व बागा
धुक्याचीच झाली हवा
तरु स्तब्ध झाले तिथे पाखरांना
तराणे सुचावे कसे?

तुम्ही मोडक्या मांडवाची नव्याने
नका रोषणाई करू
उदासीनतेला असे उत्सवांचे
उखाणे सुचावे कसे?

उसासे दिखाऊ स्मितेही दिखाऊ
कसे नाटकी बोलणे
प्रश्न पडे या बेगडी चेहर्‍यांचे
धनी ओळखावे कसे?

तुझ्याचसाठी रे

तुझ्याचसाठी तुझे घेऊनी नाव
सोडीला कायमचा मी गाव
तुझ्याचसाठी रे...

गावशिवेवर आस थांबली
तुझ्याचसाठी दृष्ट लांबली
अंधारी ही बुडे साऊली
तुच प्रकाशा वाट पुढती दाव
सोडीला कायमचा मी गाव... तुझ्याचसाठी रे

गात गुणांची तुझी आरती
मनात पूजीन तुझीच मूर्ती
संकट येता हाके पुढती
कृष्णापरी तू धाव... सखीला पाव
सोडीला कायमचा मी गाव... तुझ्याचसाठी रे

तू दूर दूर तेथे, हुरहूर मात्र तेथे
विरहांत रात्र मोठी, प्रेमी जनांस वाटे

शब्दांत सांगू कैसे, ते दु:ख अंतरीचे
ओलावले दवांत, हे कांठ पापण्यांचे
भरला स्वरात कंप, कंपात भाव दाटे

मी भाबडी मनाची, आहेच स्वप्नवेडी
विरुनी तुझ्यांत जावे, ही आस एक वेडी
राहो अभंग प्रीती, राहो अभंग नाते

भाळावरी असे हे, सौभाग्य लाल कुंकू
विक्राळ काळ येता, दोघे तयास जिंकू
फुलता मनात आशा, ओठांत गीत येते

ती येते आणिक जाते,
येताना कधि कळ्या आणते
जाताना पण फुले मागते
येणे जाणे, देणे घेणॆ
असते गाणे जे न कधी ती म्हणते ॥ १ ॥

येताना कधि अशी लाजते
तर जाताना ती लाजविते
कळते काही उगीच तेही
नकळत पाही काहीबाही
अर्थावाचुन असते, "नाही", "हो" हि म्हणते ॥ २ ॥

येतानाची कसली रीत
गुणगुणते ती संध्यागीत
जाताना कधि फिरून येत
जाण्यासाठिच दुरुन येत
विचित्र येते, विरुन जाते जी सलते ॥ ३ ॥

त्या स्वरांच्या गंधरेखा रेखुनी ये तू पुन्हा
डंख प्राणातील माझ्या चेतवूनी जा पुन्हा॥धृ॥
हासर्‍या डोळ्यास गहिर्‍या आसवाचा हार दे
पापणीच्या रेशमाला जहर काळी धार दे
सोबतीला वर्षणार्‍या दाह त्या संवेदना॥१॥
घेऊनी नजरेतुनी ये आर्जवी फसवे धुके
चार हळवे बोल आणिक धुंद स्पर्शाची सुखे
मार देई संगतीला शापणारी वंचना॥२॥
सोहळा संमोहनाचा मग सुखाने मांड तू
जीव घेणा खेळ तो मर्जीप्रमाणे तोड तू
काळजावर कोरूनी जा रक्त मग्ना पदखुणा॥३॥

तापता उन्ही तुला दिली प्रशान्त सावली
भागवावया तहान गोड गार शाहुळी।
स्नान उष्ण घातले तनूस तेल लावुनी
घास लाविले मुखा मुठेल त्यात वाहुनी।
रात दाटता घरी सुवर्ण दीप लाविले
कुंतली प्रभातकाली दैन्य सर्व झाडले।
शंभू ठाकता समोर गांगतीर्थ सांडुनी
कंठिच्या हलाहलास जासि शीघ्र मोहुनी।
कोटितीर्थ मानवा असून माझिया शिरी
तू विषार्थ लाविली गळ्यास माझिया सुरी।

तुला मलाही जाणीव नसता अशी अचानक गाठ पडावी
अन्‌ दडलेली रात्र मनातील चांदण्यात निथळता बुडावी॥१॥
जपला तरिही उडून जावा पार्‍याचा क्षण क्षणभर खळबळ
आणि लवावी श्रांत पापणी हलके स्पर्शित काळे वर्तुळ॥२॥
तुला मलाही जाणिव नसता उडुनि मनातील रान कबूतर
पश्नाच्या डोहात शिरावे शोधाया रुसलले उत्तर॥३॥
कळूनही काही न कळावे शब्दांचा हरवावा आशय
डोहा भवती घोटाळावे रान कबूतर आणि निराश्रय॥४॥

ती पाहताच बाला, कलिजा खलास झाला
छातीत इष्क भाला, की आरपार गेला ॥ धॄ ॥

स्वर्गातल्या पर्‍य़ाना, कि वस्त्रगाळ करुनी
कमनीय देह विधिने, रचिला तिचा छबेला ॥ १ ॥

लावण्य काय सारे, उकळोनी वा पिळोनी
त्या मस्त अत्तराचा, भरला गमेचि बुधला ॥ २ ॥

डौलात चालता ती, हत्ती वनात झुरती
रस्त्यात गुंड जमती, तिज अन पहावयाला ॥ ३ ॥