उ

उसवले धागे कसे कधी सैल झाली गाठ
पावलांना ही कळेना का हरवली वाट

का किनारे फितूर झाले वादळाला ऐनवेळी
कोणत्याही चाहुलीवीण का अशी स्वप्ने बुडाली
मागण्या आधार उरला एक ही ना काठ

सावली म्हटली तरीही भावना असती तिला
सोबतीची आस वेडी का अजून लागे मला
गुंतणे माझे सरेना तू फिरवली पाठ

वाटते आता हवे ते तुझे गंधाळणे
पोळलेल्या या जीवा दे जरासे चांदणे
सोसवेना चालणे हे एकटे उन्हात

उघड्या पुन्हा जहाल्या, जखमा उरातल्या
फुलती तुझ्या स्मृतींच्या, कलिका मनातल्या ||धृ||

येऊ कशी निघोनी, पाऊल अडखळे
विरहात वेचितांना, घटना सुखातल्या ||१||

उठता तरंग देही, हळुवार भावनांचे
स्मरतात त्या अजूनी, भेटी वनातल्या ||२||

हासोनिया खुणावी, ती रात रंगलेली
तू मोजिल्यास होत्या, तारा नभातल्या ||३||

उगवला चंद्र पुनवेचा
मम हृदयी दरिया उसळला प्रीतीचा ||

दाही दिशा कशा खुलल्या
वनीवनी कुमुदिनी फुलल्या
नववधू अधीर मनी जाहल्या
प्रणयरस हा चहुकडे वितळला स्वर्गीचा ||