दिवाळी संवाद

एकट्याने समुद्रप्रदक्षिणा करणारे आज १७६ लोक असले तरी समुद्रप्रदक्षिणेचा प्रयत्न करून अयशस्वी होणार्‍यांची संख्या कितीतरी जास्त आहे. एव्हरेस्टावर जाणार्‍यांची, चढाई पूर्ण न करणार्‍यांची, वाटेत मरण पावणार्‍यांची संख्या सर्वांना माहीत असते. पण समुद्रप्रदक्षिणा करण्याचा अयशस्वी प्रयत्न करणार्‍यांची संख्या कोणालाच माहीत नाही. कोणीतरी कुठल्यातरी बंदरावरून प्रदक्षिणेला सुरुवात करतो आणि दोन महिन्यांनंतर त्याचा जगाशी संपर्क तुटतो. संपतं सगळं. खूप कठीण आहे हे. त्यामुळे यश मिळेलच असं नाही, हे मला ठाऊक होतं.

तालबद्ध जिम्नॅस्टिक्समध्ये आंतरराष्ट्रीय पातळीवर भारत आता-आता दिसू लागलाय. मी २००६मध्ये मेलबर्नला राष्ट्रकुल क्रीडास्पर्धांसाठी गेले होते, तेव्हा तिथल्या लोकांना खूप आश्चर्य वाटलं होतं. भारतातून कसा काय पंच आला? हा खेळ तिथेही आहे? हे असे प्रश्न त्यांना पडले होते. तालबद्ध जिम्नॅस्टिक्समध्ये भारताचं भविष्य खूप उज्ज्वल आहे, असं माझं मत आहे. मुळात भारतीय स्त्रिया या खूप लवचिक असतात. शरीरानं आणि स्वभावानंसुद्धा! आपल्याकडे असलेली संगीत आणि शास्त्रीय नृत्याची समृद्ध परंपरा, त्यातील वैविध्य यांचं परदेशीयांना अतिशय कुतूहल आहे.

वनखात्याला नुसतीच नावं ठेवण्यापेक्षा लोकांनी काही मदत केली तर खूप जास्त सकारात्मक काहीतरी होऊ शकेल. मला प्रामुख्याने वाटतंय ज्या लोकांना थोडासा कळवळा आहे या सगळ्यांबद्दल, त्यांनी सरकारी लोक किंवा यासंदर्भात धोरणं आखणार्‍या लोकांबरोबर काम केलं तर बर्‍याच गोष्टी होऊ शकतील. वनखातं काही गोष्टी करू शकतं ज्या लोक करू शकणार नाहीत आणि लोक काही गोष्टी करू शकतात ज्या सरकारी खात्यांमधून सहजपणे नाही होऊ शकणार. त्यामुळे जर हे दोन्ही गट एकत्र आले तर काहीतरी आशेचा किरण आहे.