खरी ओळख

साधं खोडरबर किंवा पट्टी हरवते शाळेत
‘सारख्या कशा गोष्टी हरवतात तुझ्या?
वेंधळ्या...’
चिकटवून देतो आपण लेबल

कधी सांडतं त्याच्या हातून पाणी
किंवा फुटतो हातातून निसटून कप
‘किती सांडतोस, किती कप फोडतोस…
धांदरट…'
चिकटवून देतो आपण लेबल

कधी आठवत नाही त्याला
आपण सांगितलेली कामं
किंवा नादात रमून स्वतःच्या भलतंच करतो काही
‘असं कसं आठवत नाही तुला?
विसरभोळा…'
चिकटवून देतो आपण लेबल

अन कधी त्यानं मनापासून सांगितलेलं
एखादं निरागस सत्य पटलं नाही आपल्याला
‘खरं सांग नक्की काय झालं ते, फसवतोस का?
खोटारडया…'
चिकटवून देतो आपण लेबल

चुकून लागतो त्याचा पाय
जमिनीवर ठेवलेल्या कुठल्या मौल्यवान वस्तूला
‘दिसत नाही का तुला?
आंधळ्या…'

अन् आपण मारलेली हाक त्याने ऐकलीच नाही
किंवा ऐकून 'ओ' दिली नाही
‘ऐकू येत नाही का रे
बहिऱ्या…'

साध्या साध्या गोष्टी
किरकोळ किरकोळ घटनांमध्ये
वेंधळा, धांदरट, विसरभोळा,
खोटारडा, आंधळा, बहिरा, मुका
रागीट, रडका, शेंबडा,
हट्टी, बेजबाबदार, मूर्ख
अशी शेकडो लेबलं
आपल्या पोरांवर
आपणच चिकटवत बसतो

या लेबलांचे व्रण
पोरगं आयुष्यभर
हृदयावर कोरून ठेवून जगत बसतं
यातलं कुठलंच लेबल
ही आपली खरी ओळख नाही
हे कधीच समजून न घेता...