च

चंदाराणी, चंदाराणी
का ग दिसतेस थकल्यावाणी?

शाळा ते घर, घर ते शाळा
आम्हां येतो कंटाळा
रात्रभर तू चाल-चालसी
दिवसातरी मग कोठे निजसी?

वारा-वादळ छप्पनवेळा
थारा नाही आभाळा
कसा गडे तू तोल राखसी?
पुढती पुढती पाय टाकिसी

काठी देखील नसते हाती
थोडी नाही विश्रांती
चढसी कैसी? कशी उतरिसी?
निळ्या डोंगरी अखंड फिरसी

वाडा-घरकुल-घरटे नाही
आई नाही, अंगाई
म्हणूनच का तू अवचित दडसी?
लिंबामागे जाऊन रडसी?

चांदण्याची रोषणाई मी कधी ना पाहते
मी सुधेच्या सागरी त्या, नाहते, पण नाहते

मी न बघते आमराई, फुलवरा चैत्रातला
कोकिळेचे गीत, पण, मी काळजाने ऐकते

रंग-रेषा ताटव्यांतील, पारख्या सार्‍या मला
मोहिनी गंधातुनी ती, जीवनावर वाहते

चांद भरली रात आहे, प्रियकराची साथ आहे
मोगर्‍याच्या पाकळ्यांची मख्मली बरसात आहे

मंद वाहे गंध वारा, दूर चंदेरी किनारा
अमृताच्या सागरातून जीवनौका जात आहे

ना तमा आता तमाची, वादळाची वा धुक्याची
आजला हातांत माझ्या साजणाचा हात आहे

चंदाराणी...

चंदाराणी, का गं दिसतेस थकल्यावाणी... चंदाराणी...

शाळा ते घर, घर ते शाळा, आम्हा येतो कंटाळा
रात्रभर तू चाल चालसी, दिवसातरी मग कोठे निजसी...चंदाराणी...

वारा वादळ छप्पन वेळा, थारा नाही आभाळा
कसा गडे तू तोल राखिसी, पुढती पुढती पाय टाकिसी...चंदाराणी...

काठी देखील नसते हाती, थोडी नाही विश्रांती
चढसी कैसी, कशी उतरसी निळ्या डोंगरी अखंड फिरसी...चंदाराणी...

वाडा घरकुल घरटे नाही, आई नाही अंगाई
म्हणूनिच का तू अवचित दडसी, लिंबामागे जाऊन रडसी...चंदाराणी...

चांदण काळी आंदण वेळ
दलदल फुलते रंजन वेल
आनंदाला फुटून फांद्या
निळे पाखरू घेते झेल॥१॥
चांदण काळी आंदण वेळ
जग सगळे टिपर्‍यांचा खेळ
सृष्टीवरती करिते वृष्टी
स्वर पुष्पांची अमृत वेल॥२॥

चांदण्यात या धरणी हसते, चंद्र हसे गगनी
चांदणे फुलले माझ्या मनी ॥ ध्रु ॥

आभाळाची धरणीवरती, अशीच आहे अखंड प्रीती
त्या प्रीतीच्या शीतलतेने, सुखावली रजनी ॥ १ ॥

ओली वाळू अशी रुपेरी, नाचनाचती सागरजलहरी
माडांमधुनी लबाड वारा, आळवितो गाणी ॥ २ ॥

या चंद्राच्या अनंत लीला, उपमा नाही अवखळतेला
अर्थासाठी आतुरली, हि शब्दमय वाणी ॥ ३ ॥

चंपक गोरा कर कोमल हा,
करात तुझिया देते
नेशिल तेथे येते ॥ ध्रु ॥

चैत्रतरुंच्या छायेमधला
गोड गारवा प्रेमे कवळू
फुलाफुलांच्या हृदयामधला
मधुमासाचा सुगंध उधळू
पवनामधुनि सूर गंजता, तुझे गीत मी गाते ॥ १ ॥

निळ्या नभाचे तेज उतरता
मोहक सुंदर वातावरणी
दोन मनांचा संगम बघुनी
हसू लागली ही जलराणी
लाजत लाजत प्रीत देखणी, जिथे मोहुनी बघते ॥ २ ॥

आईलाही विसरुन जाती या देशातील पिले अडाणी
चल सोडून हा देश पक्षिणी

विराण झाले अरण्य सारे
भणभण करते भीषण वारे
दिसे न कोठे कण अन्नाचा, कुठे दिसे ना पाणी

मोडुन पडली घरटी कोठी
कशी राहशील इथे एकटी
इथे न नांदे कोणी जीवलग, नसे आप्तही कोणी

उडुन उंच जा, ऊर्ध्व दिशेला
मार्ग मानिनी अन्य न तुजला
स्वार्थाविण ना धर्म जाणिती खुळे येथले प्राणी

चांदण्यात फिरताना माझा धरलास हात
सखया रे आवर ही, सावर ही चांदरात

निजलेल्या गावातुन, आले मी एकटीच
दूर दिवे कळलावे, पडले मागे कधीच
ह्या इथल्या तरुछाया पण सारे जाणतात

सांग कशी तुजविनाच, पार करु पुनवपूर
तुज वारा छळवादी, अन हे तारे फितूर
श्वास तुझा मालकंस, स्पर्श तुझा पारिजात

जाऊ चल परत गडे, जागले न घर अजून
पण माझी तुळस तिथे, गेली रे हिरमसून
तुझिया नयनांत चंद्र, माझ्या हृदयी प्रभात

चिंचा आल्यात पाडाला
हात नको लावूस झाडाला
माझ्या झाडाला

माझ्या कवाच आलय ध्यानी
तुझ्या तोंडाला सुटलय पाणी
काय बघतोस राहुन आडाला

मी झाडाची राखणवाली
फिरविते नजर वर खाली
फळ आंबुस येईल गोडाला

माझ्या नजरेत गोफणखडा
पुढं पुढं येसी मुर्दाडा
काय म्हणूं तूझ्या येडाला