ललित

"ते

आ

हि

उन्हाळा

सं

पलेल्या अहवालावरून उर्मिलने नजर उचलली तेव्हा समोरचा खिडकीचा आयत तळपत्या उन्हाने भरून गेला होता. निळंपांढरं तापलेलं आकाश अन् त्यात घुसलेले आंब्याचे पालवलेले शेंडे.

उर्मिल उठली. खिडकीपाशी जाऊन उभी राहिली. खाली पाण्याच्या टाकीवर सावलीला स्तब्ध झोपलेली मनीमाऊ.

''डायना, या मांजराला दिवास्वप्नं पडत असतील का ग?'' डायना, तिची लायब्ररियन मैत्रीण.

''विचार त्यालाच. आज डब्यात काय आणलं आहेस? ते सांग आधी.'' डायनाची भुकेची वेळ.

''तुझ्यासारखंच असणार ते. स्वार्थी आणि खादाड.'' यावर डायनाचं खळखळतं हास्य.

ब

र

विवारची सकाळ होती. घड्याळाच्या टिकटिकीवर लक्ष ठेवत हालचाल करण्याचं बंधन नव्हतं म्हणून घटका दोन घटका गरम चहाचा घोट घेत घेत एकीकडे वर्तमानपत्र चाळण्याची चंगळ करण्याची सोय होती. तिचाच लाभ घेत आम्ही वर्तमानपत्र वाचत वेळ सत्कारणी लावत होतो. कचरेवाला, दूधवाला येऊन गेला होता आणि पाणी यायला पूर्ण वीस मिनिटांचा अवधी होता म्हणून निवांत वाचत होतो.

त्या

चं बेभान कोसळणं
आणि तिने तो आवेग झेलणं
कोट्यवधी वर्षे चालू आहे
कोट्यवधी वर्षे चालूही राहणार आहे

कु

"आ

न आजूऽऽऽ न, मंदीचा संदीप. झाली का दीड डजन?”

“मानलं ब्वा तुला. आम्ही जमीन-जुमला आसून एव्हडी पिलावळ नाई पोसू शकत आन तुम्ही कसं काय जमवता हातावर प्वाट आसून, रामाला ठाऊक!”

“आवं, सुट्टीपुरती येत्यात लेकरं, जलमभर थोडीच येणार हाईत”

जोडा सांधत सांधत बाबा कुणाशीतरी गप्पा हाकत होता. ओसरीत दुपार घाम फोडीत होती. गुलाबी मुंडाशाखालून टीपटीप करत घाम बाबाच्या पांढ-या झालेल्या खुरट्या दाढीतून वाट काढत होता. तासाभरापासून बाबा काम करत होता. आम्ही अंगणभर हुंदडत होतो.

शा