भावगीत

हरवले ते गवसले का
गवसले ते हरवले का ॥ ध्रु ॥

मीलनाचा परिमल तोचि,
फूल तेची त्या स्वरुपी
पापण्यांच्या उघडझापी
हास्य उमले वेगळे का ॥ १ ॥

पावसाळी ग्रीष्म सरिता
सागराला फिरुनी मिळता
जलाशयाची सॄष्टी आता
मॄगजळे हि व्यापली का ॥ २ ॥

दूर असता जवळ आले
जवळ असता दूर गेले
जो न माझे दु:ख हसले
तोचि सुखही दुखावले का ॥ ३ ॥

वेळ झाली भर माध्यान्ह
माथ्यावर तळपे ऊन
नको जाऊ कोमेजुन, माझ्या प्रीतिच्या फुला

तप्त दिशा झाल्या चारी
भाजतसे सृष्टी सारी
कसा तरी जीव धरी, माझ्या प्रीतिच्या फुला

वाहतात वारे जळते
पोळतात फुलत्या तनुते
चित्त इथे मम हळहळते, माझ्या प्रीतिच्या फुला

माझी छाया माझ्याखाली
तुजसाठी आंसावली
कशी करू तुज सावली, माझ्या प्रीतिच्या फुला

दाटे दोन्ही डोळां पाणी
आटे नयनांतच सुकोनि
कसे घालु तुज आणुनि, माझ्या प्रीतिच्या फुला

मृगजळाच्या तरंगात
नभाच्या निळ्या रंगात
चल रंगू सारंगात, माझ्या प्रीतिच्या फुला

जाहल्या काही चुका अन् सूर काही राहिले
तू दिलेले गीत माझे आवडीने गायिले

चांदण्यांच्या मोहराने रात्र केव्हा दाटली
काजळी काळ्या ढगांनी, हाक केव्हा घातली
मी स्वरांच्या लोचनांनी विश्व सारे पाहिले

सौख्य माझे, दु:ख माझे, सर्व माझ्या भावना
मोर स्वप्नांचे निळे अन् विंधणार्‍या वेदना
मी असे गीतातुनी सर्वस्व माझे वाहिले

संपता पूजा स्वरांची हात तू देशील का?
दाटुनी काळोख येता तू घरी नेशील का?
पूर्णतेसाठीच या मी सर्व काही साहिले

कोण येणार गं पाहुणे?
ताई मला सांग
ताई मला सांग, मला सांग, मला सांग
कोण येणार गं पाहुणे?

आज सकाळपासून गं
गेली ताईची घाई उडून
आरशासमोरी बसून, आहे बुवा ऐट
घाल बाई नवे दागिने

घाली झोकात वेणी फणी
नवीन कोरी साडी नेसुनी
ताई माझी जरी दिसे देखणी
गोरे गोरे पान तेही आहेत सुंदर म्हणे

नक्को सांगूस जा गं मला,
मीच मज्जा सांगते तुला
गोड गोड खाऊ मला देतील नवे मेहुणे

श्रावणात घन निळा बरसला, रिमझिम रेशीमधारा
उलगडला झाडांतुन अवचित, हिरवा मोरपिसारा ॥ ध्रु ॥

जागुनि ज्याची वाट पाहिली, ते सुख आले दारी
जिथे तिथे राधेला भेटे, आता श्याम मुरारी
माझ्याही ओठावर आले, नाव तुझेच उदारा ॥ १ ॥

रंगाच्या रानात हरवले, हे स्वप्नांचे पक्षी
निळ्या रेशमी पाण्यावरती, थेंबबावरी नक्षी
गतजन्मीची ओळख सांगत, आला गंधित वारा ॥ २ ॥

पाचुच्या हिरव्या माहेरी, उन हळदीचे आले
माझ्या भाळावर थेंबाचे फुलपाखरु झाले
मातीच्या गंधाने भरला, गगनाचा गाभारा ॥ ३ ॥

कोकिळे जा दूर मी गाते इथे खंबावती
पंचमाचा सूर च्कूनी नूर बदलू पाहती॥धृ॥
यायचे आहे घराला आज माझे दैव
तीव्रतेने लाविला गंधार ऋषभ धैव
रागिणीचा या तयाला आवडू दे आरती॥१॥
लाविले मध्यम निषाद कोमलांगी मोहक
जाणिले तू हृद्य झाले आज मम वासंतिक
मूक राहुनी ऐक मधुरा सूर जे लोभावती॥२॥

त्या स्वरांच्या गंधरेखा रेखुनी ये तू पुन्हा
डंख प्राणातील माझ्या चेतवूनी जा पुन्हा॥धृ॥
हासर्‍या डोळ्यास गहिर्‍या आसवाचा हार दे
पापणीच्या रेशमाला जहर काळी धार दे
सोबतीला वर्षणार्‍या दाह त्या संवेदना॥१॥
घेऊनी नजरेतुनी ये आर्जवी फसवे धुके
चार हळवे बोल आणिक धुंद स्पर्शाची सुखे
मार देई संगतीला शापणारी वंचना॥२॥
सोहळा संमोहनाचा मग सुखाने मांड तू
जीव घेणा खेळ तो मर्जीप्रमाणे तोड तू
काळजावर कोरूनी जा रक्त मग्ना पदखुणा॥३॥

दिन मावळता असा लागते मला कळू
न कळताच रंगतोच हृदयी राग पिलू॥धृ॥
धीर कसा सोडू मी झाले तव प्रेमिका
होई पाठमोरी का मैफलीत गायिका
गगन शांत चंद्रमा लागला जरी ढळू॥१॥
भेटीचा क्षण अजून आठवतो राजसा
विरहवनी भीती नसे प्रितीच्या पाडसा
सावरते मीच मला सुरासुरातुनी हळू॥२॥

विटेवरी ठेला माझा विठ्ठल सवळा
युगे अठ्ठावीस दाटे भक्तिचा उमाळा॥धृ॥
मूर्तीमंत देव नांदे क्षेत्र पंढरीसी
चंद्रभागे तटी ठेवी उभय कर कटिसी
सुशोभती रूळल्या गळा वैजयंती माळा ॥१॥
मेघ दयेचा होऊनी आषाढी कार्तिकी
आलिंगनी अवघा होई देह हा सार्थकी
नयन सौख्य विश्वंभर उभ्या या विश्वाला ॥२॥
कुशल चिंतुनी भक्ताचे पुसे समाचार
भक्ता लागी देई सदा आशेचा आधार
काठोकाठ साठलेला संतरी जिव्हाळा ॥३॥

अंधारल्या मनाचा मी आज दीप झालो
उजळून अंतराला अगदी समीप आलो
हरवून सर्व वाटा ज्याला दिशा स्मरेना
हातात घेऊनिया त्याचाच हात आलो
गर्तेत गर्त खाता झालो हवाल दिल
खचल्या अशा मनाला देईत धीर आलो
काळोख मिट्ट जेथे तेथे उदास राती
काळोखल्या क्षणात लावित ज्योत आलो
आकाश तारकांचे जेव्हा ढगी बुडून
जमवून काजव्यांना खुलवित रात्र आलो